Żeby uzmysłowić sobie, czym jest pole informacyjne i na czym polega terapia w tym polu, należy poświęcić nieco uwagi fizyce kwantowej. Otóż jedną z zasadniczych różnic między fizyką tzw. klasyczną, czyli newtonowską, której wyniki są weryfikowalne tylko w czterech wymiarach, a fizyką kwantową, jest rola obserwatora. Fizyka klasyczna nie uwzględnia w swoich założeniach osoby biorącej udział w zdarzeniu fizycznym. Na wynik eksperymentu na zasadach fizyki klasycznej nie ma żadnego wpływu to, czy obserwator ogląda zdarzenie, np. tor kuli po równi pochyłej, czy też nie. Wynik będzie taki sam. Natomiast w fizyce kwantowej obserwator jest częścią zdarzenia fizycznego i okazuje się, że jego obecność ma wpływ na wyniki eksperymentu.

Kiedy obserwujemy materię z poziomu przedmiotów wydaje się nam, że zasady fizyki klasycznej są wystarczające, aby funkcjonować w środowisku. Może niektóre osoby odczuwają pewnego rodzaju  ograniczenia, ale często nie zdają sobie sprawy, z czego te ograniczenia wynikają.

Fizyka kwantowa wnika jednak bardzo głęboko w materię. I wtedy okazuje się, że zasady fizyki tzw. klasycznej przestają się sprawdzać i nie dają wytłumaczenia obserwowanych tam zjawisk. Wybitny niemiecki fizyk kwantowy, Werner Heisenberg, uważany za współtwórcę mechaniki kwantowej, odkrył, że próbując zastosować do ustalenia toru elektronu krążącego wokół jądra atomowego znane zasady fizyczne i matematyczne, nie da się tego toru jednoznacznie ustalić. Ponadto ustalił, że tor elektronu w atomie powstaje dopiero w wyniku tego, że obserwator kieruje na niego swoją uwagę. Mechanika kwantowa opisuje obiekty o bardzo małych masach i rozmiarach, czyli na poziomie atomowym i wyjaśnia zdarzenia fizyczne, dla których mechanika klasyczna nie zna odpowiedzi. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że materia, która nas otacza i która tworzy też nasze ciała fizyczne, składa się na poziomie mikroskopowym z atomów, na które możemy oddziaływać jako obserwatorzy, oznacza to, że poprzez celowe kierowanie uwagi możemy mieć też wpływ na materię na poziomie makroskopowym.

Wracając jednak do wyjaśnienia fenomenu pola informacyjnego powołam się najpierw na wyniki badań takich uznanych naukowców, jak C.G. Jung, Max Planck, Niels Bohr, Erwin Schrödinger, Carl Friedrich von Weizsäcker, czy wreszcie powoływany już wyżej Werner Heisenberg. Warto też wspomnieć zdumiewające wyniki słynnych eksperymentów i doświadczeń, jak np. doświadczenie „podwójnej szczeliny”, słynny eksperyment Rene Peoc’ha z robotami i kurczakami, czy też obserwacje chemików podczas prób krystalizacji pewnych substancji chemicznych, o których pisze w swoich książkach Rupert Sheldrake.

Ponadto koniecznie wspomnieć należy w tym kontekście genialnego niemieckiego fizyka Burkharda Heima, który pracował w samotności, z dala od uznanych ośrodków badawczych, poniekąd z powodu swojego inwalidztwa. Jego prace były dość długo nieznane w świecie fizyki, ponieważ istniały tylko w języku niemieckim i przez długi czas nie zostały przetłumaczone. Zresztą fizycy nadal twierdzą , że prace te są bardzo skomplikowane a wymyślony aparat wyliczeniowy bardzo różni się od tego, co jest stosowanie powszechnie. Nie są jednak w stanie ani jednoznacznie odrzucić niektórych elementów wyników badań Heima, ponieważ z powodu ich złożoności, próby ich zrozumienia, nadal jeszcze trwają. Tu jednak chciałabym przywołać model wszechświata, jaki zaproponował Burkhard Heim. Otóż niemiecki fizyk skonstruowała świat składający się z 12 wymiarów. 4 pierwsze wymiary są nam znane, gdyż w nich funkcjonujemy. Są to materia i czas. Wymiar 5. i 6. obejmuje przestrzeń energetyczną, na które składają się indywidualne wspomnienia, emocje, myśli, zamierzenia, subtelna i wyższa subtelna energia. Wymiary od 7.go do 12. to przestrzeń świadomości, która obejmuje globalne pole informacyjne oraz świadomość.