Już Heraklit, grecki filozof, zwrócił uwagę już 2,5 tys. lat temu w słynnej sentencji „panta rhei!“ [wszystko płynie] na to, że materia nie jest stała, lecz jest w ciągłym ruchu. Natomiast Tesla i Einstein wskazali już całkiem konkretnie na wibracje i częstotliwości, jako te dwa zjawiska fizyczne, których zbadanie może okazać się bardzo korzystne dla ludzkości. Nikola Tesla stwierdził: „If you want to find the secrets of the Universe, think in terms of energy, frequency and vibration” [Jeśli chcesz poznać tajemnice Wszechświata, myśl w kategoriach częstotliwości energii i wibracji], natomiast Einstein przepowiadał: „Die Medizin der Zukunft wird eine Medizin der Frequenzen sein” [Medycyna przyszłości będzie medycyną częstotliwości].

Dlaczego zatem ci wielcy fizycy przypisywali wibracjom i częstotliwościom tak duże znaczenie?

Otóż wiadome jest już od dawna, że nasze ciało jest przewodnikiem elektrycznym. Zdrowe komórki organizmu posiadają napięcie -70mV. Spadek tego napięcia skutkuje zaburzeniem komunikacji między komórkami i w konsekwencji często prowadzi do licznych schorzeń (dr O. Becker, dr B. Nordenstrom). Napięcie błony komórkowej w przypadku komórki nowotworowej wynosi już zaledwie -15mV. Natomiast komórka o napięciu błony 0 mV, to komórka martwa. Aby nasz organizm sprawnie funkcjonował, napięcie błony komórkowej powinno mieścić się w granicach od -70 do -100 mV. Na jej stan ma wpływ wiele czynników, wśród których warto wymienić niewłaściwą dietę, długotrwały stres, traumy czy toksyny.

Jak wskazuje Dieter Broers, niemiecki biofizyk i filozof, w ciele człowieka istnieje około 200 narządów, które działają na zasadzie oscylatorów, czyli układów fizycznych generujących drgania. Na uwagę zasługuje fakt, że układy te nie mają jednej częstotliwości, która byłaby wspólna dla wszystkich organów. To oznacza, że poszczególne układy, organy, jak np. serce, mózg, żołądek, tarczyca, nerw wzrokowy, itp. nie wibrują na tej samej częstotliwości. Dieter Broers przyrównał nasze ciało do orkiestry symfonicznej, składającej się z wielu instrumentów, z których każdy wydaje inne tony. Gdy te poszczególne instrumenty grają do taktu, jaki wyznacza im dyrygent, powstaje spójny utwór muzyczny. Funkcję dyrygenta w ludzkim ciele odgrywa jeden z ważniejszych szyszynka. Jest to drobny gruczoł o wielkości ziarenka ryżu. Szyszynka pełni niezwykle ważną funkcję w naszym organizmie, lecz w tym miejscu skoncentruję się jedynie na jej bardzo ważnej roli koordynatora działania pozostałych oscylatorów w organizmie ludzkim. Broers, na którego wyniki badań będę powoływać się w dalszej treści, ustalił wraz ze swoim zespołem badawczym, że prawidłowo funkcjonująca szyszynka wibruje z częstotliwością dokładnie 8Hz. Jeśli szyszynka jest rozregulowana, wówczas wykazuje częstotliwość niższą np. 6-7 Hz lub wyższą 9-10Hz, jednak wówczas nie będzie ona w stanie spełniać swojej tak ważnej roli dyrygenta. Wspomniany naukowiec ustalił ponadto, że nawet jeśli przywrócimy prawidłowe wibracje poszczególnych narządów, to jeśli ich działanie nie zostanie zsynchronizowane za pośrednictwem prawidłowo wibrującej szyszynki, to organy nie będą w stanie się ze sobą efektywnie komunikować. A zatem już samo przywrócenie szyszynce jej właściwej wibracji może okazać się zbawcze dla naszego organizmu. Wspomnieć przy tym warto, że ten gruczoł rozwija się w okresie prenatalnym jako pierwszy w procesie powstawania mózgu.

Przy okazji omawiania tej jakże ważnej dla nas częstotliwości 8 Hz niemiecki biofizyk wskazuje na kolejną bardzo interesującą zależność. Otóż w mózgu ludzkim znajduje się hipokamp, element układu limbicznego, który jest odpowiedzialny głównie za pamięć, oraz przysadka mózgowa, gruczoł, którego funkcją jest wytwarzanie i wydzielanie hormonów. Interesujące jest to, że wszystkie te trzy elementy mózgu: szyszynka, przysadka mózgowa i hipokamp, jeśli funkcjonują prawidłowo, drgają z częstotliwością 8Hz. Z tego wynika, że naszą podstawową wibracją, która synchronizuje działanie organizmu jest właśnie 8Hz.

W tym miejscu warto jeszcze wspomnieć o dwóch kolejnych zależnościach: o rezonansie Schumanna, czyli podstawowej częstotliwości Ziemi, który według wyliczeń wynosi 7,83Hz., a także o wynikach badań prof. Michaela Persingera, badającego m.in. fale mózgowe ludzi podczas snu. Persinger wykazał mianowicie, że rytm fal mózgowych ludzi na całym świecie dostraja się podczas snu do wspomnianego wyżej rezonansu Schumanna. Oznacza to, że częstotliwość naszych fal mózgowych podczas snu synchronizuje się z podstawową częstotliwością, z jaką wibruje Ziemia. Zasypiając obniżamy częstotliwość fal mózgowych, przechodzimy z fal beta do alfa a następnie do theta. I właśnie 8 Hz jest tą częstotliwością, która stanowi górną granicę fal theta. Warto tu nadmienić, że fale theta są charakterystyczne dla większej części snu, kiedy to właśnie zachodzi dostrajanie się naszego mózgu z rezonansem Schumanna, oraz, co jest też bardzo ciekawe, dla głębokiej medytacji lub mocnej koncentracji.